دنبال بهونه ام برای شروع

فکر میکنم برای ادم هیچ حسی بدتر از این نیست که فکر کنه بی خاصیته...

این یک سال وخورده ای که با خودم لج کردم ثمرش شد همین احساس الانم...

خدا رو شکر با کمک "امیر حسینم" شروع کردم به خوندن شعر و داستان و..

اما الان دلم شدیدا نوشتن میخواد مثل قبل...

گفتن وبحث کردن میخواد...

گاهی وقتا دلم شدیدا برای استرس های اون موقع سر نوشتن یاداشت تنگ میشه...

دنبال یه بهونه ام برای شروع...